Cechy rasy
Przygotował: Bartek

Osobowość:
Charakter: miły, temperament spokojny, czujny.
Użyteczność: pies do towarzystwa, stróżujący, pilnujący gospodarstwa.
Miły łagodny, spokojny, pewny siebie, przywiązany do swojej rodziny szczególnie do dzieci. Stróżowanie również jest tradycyjnym zajęciem bernardyna. Zresztą jego wzrost i głos są przekonującym argumentem dla każdego intruza.

Wychowanie i zachowanie:
Uczy się łatwo, choć jak wszystkie psy dużych ras ma skłonności do leniuchowania. Nie musi postawić na swoim za wszelką cenę, lecz bywa nieco uparty. Wobec innych psów nie wykazuje cech dominujących i raczej zgodnie żyje w gromadzie. W stosunku do ludzi bernardyn jest zazwyczaj sympatyczny i zrównoważony. Potrafi umiejętnie kontrolować swe emocje i swą ogromną siłę.

Wygląd:
       Od początku XIX wieku bardzo duże psy miały swój złoty okres w historii kynologii, ale żaden z nich nie mógł konkurować z bernardynem. Tę uprzywilejowaną pozycję zawdzięcza on otaczającej go aurze bohaterstwa oraz budzącej podziw urodzie. Masywny układ kostury i potężna muskulatura sprawiają, samiec częściej waży około 100 kg niż 50 kg. Jego wielkość jest tak imponująca, że nigdzie nie pozostanie niezauważony, a sylwetkę rozpozna każdy.
        Umaszczenie ma charakterystyczne: białe w czerwonawe wyraźne łaty, czasami uformowane w rodzaj płaszcza. Mogą one również być czerwonobrunatne lub w połowie rude. Białe znaczenia powinny się obowiązkowo znajdować na klatce piersiowej, karku, łapach, końcu ogona, a przede wszystkim na głowie, gdzie tworzą wydłużoną strzałkę, obejmującą również kufę.
        Oczy najczęściej w czarnej obwódzie znajdują się zawsze w strefie kolorowej. Są ciemnobrązowe, umiarkowanie głęboko osadzone wyrażają inteligencje i dobroć. Jest to jedna w swoim rodzaju psia fizjonomia. Emanuje z niej powaga i życzliwość. Bernardyn ma wspaniałą mocną głowę - bardzo szeroką czaszkę z lekko wypukłym czołem, krótką i mocną kufę. Skóra na czole powyżej oczu tworzy bardzo wyraźne fałdy. Sierść może być długa lub krótka. Najczęściej spotyka się psy długowłose. Zabezpieczony przez naturę obfitym podszorstkiem bernardyn jest wyjątkowo odporny na kaprysy surowej zimy.

Aktywność i otoczenie:
        Lubi przebywać na dworze, lepiej znosi zimno niż upał. Nie potrzebuje wokół siebie rozległej przestrzeni, ale tez nie nadaje się do życia w ciasnym mieszkanku. Niezależnie od warunków, w jakich przebywa, właściciele nie powinni zapominać o regularnym wyprowadzaniu go na spacer.